Tegen de wind in naar Bleik (Andenes)

In de ochtend was alles nog peaceful. De hele camping voor onszelf. Grote picknicktafels, een prima keuken, en zon. Ieder kon zijn eigen ontbijt uitgebreid maken. Eddy kookt zijn Havermout, Maja en ik maken een luxe yoghurt met Granola en fruit ontbijt. Harry scharrelt van ieder wat mee. Ray deelt altijd aan ieder shotjes koffie uit. 

Het lukte mij om vroeger dan de rest te vertrekken, dat wilde ik graag, want Ray had ons gewaarschuwd wat ons te wachten staat: een stevige noorderwind tegen! De eerste 50 verliep prima! Bij de eerste brug nog veel foto’s gemaakt, daarna niet meer.. Harry haalde me al snel in, maar we zouden bij eerste café stoppen. Helaas kwam dat niet en zo hebben we non-stop de eerste 50 overbrugd . Het humeur was goed en t viel allemaal te doen. Door de kronkelige wegen langs de zee ga je nooit continu tegen de wind in..

We zouden net gaan pauzeren toen Ray appte dat er mooi café met taartjes in aantocht was. Dat bleek 15 km doortrappen te zijn. Uiteindelijk onze eerste pauze pas bij 75 km! De benen zijn goed! De lunch met eland ballen en viooltjes ook. Ook Maja en Eddy hadden t gevonden. Een prachtige plek! We waren over de helft en vertrokken vol goede moed aan de tweede helft. Het landschap geeft wat kleine klimmetjes, de echte kuitenbijters zijn de bruggen. 7% met tegenwind om maar wat te noemen. Het lukt me nu, wat me de eerste dag nog niet lukte. Met die laatste brug verlieten we de Lofoten en kwam we op de Vesterålen , een eilanden groep met weer heel ander karakter. Ruiger en kaler. En wat vooral nu parten ging spelen was de continue tegenwind met stormachtige windstoten . En echt pal van voren vanuit het koude noorden. Dit was pas beuken. Harry en ik namen nog 1 pauze stop in de luwte van hooibalen. We wisten toen nog niet wat ons te wachten stond. Een strek van 30 km met non stop tegenwind, waar je niet boven de 10 km per uur uit kwam. Het was koud, het was guur, zwaar, en er is geen keus behalve door te beuken. Opeens doemde er nog een dorpje met supermarkt op waar Harry zat met Snickers, banaan en flesje cola! Just what I needed, beter dan welke powerdrank dan ook. Later hoorde ik dat Eddy en Maja precies dezelfde inkopen hier gedaan hadden. Met deze laatste powerboost hebben we ook de laatste 20 allemaal overleefd. Het was voor mij absoluut de zwaarste fietsdag uit mijn fiets-carrière . Tegen t einde kwam er nog een colletje.. maar toen nog even 5 km dalen waarbij ik voor t eerst boven de 10 km per uur uit kwam. Beneden in t dorp aangekomen richting camping ging t pas goed mis, zandhappen en letterlijk vd fiets geblazen. Maar ik zág de camping, en toen ook de Ray én de camper! Maar geen tentjes! Die bleken niet stormvast te zijn. Ray had een hotel geregeld! Eerst een warme pastamaaltijd in de keuken vd camping door Manja bereid. We konden zo langzaam bijkomen en elkaar vertellen hoe we de storm (want dan was t) waren doorgekomen. De walvistocht van morgen gaat niet door! Jammer! 

We moesten nog even fietsen richting hotel, wind mee! We hoefden geeneens te trappen!! In het hotel kwamen we ook nog bekenden tegen van een week ofzo geleden, die we bij wachten op de ferry hadden ontmoet en Harry hadden uitgelegd hoe je Bodø uitspreek! 

Na tent, hütte nu een hotel! Het wordt nog een luxe reis! Heerlijk geslapen!! Vandaag geen walvissen, maar 10 km fietsen naar Andenes waar morgen vandaan een ferry hopelijk vertrekt.. met deze storm is niks zeker.