Klimmen naar het klooster in Vatra Moldovita

Voor dat mijn leven al meer dan 5 weken bestaat uit Fietsen-eten-slapen is het soms wel lastig wat spannends te verzinnen! Gelukkig heeft NOS.nl mij wel aardig in de kaartgespeeld met die loslopende beren! Laat ik vandaag ook niet kreunen over de twee klimmen van 8 km en 8 %, want dat heb ik vanochtend wel gedaan. Ik was t eerlijk gezegd hélemaal zat. Mijn benen hadden nog last van gister. Maar laat ik t over de afdalingen hebben, ook 2 maal en de laatste van wel 20 km! Gewéldig! Het compenseert heel klein beetje de langzame klim kilometers.. maar verder is het erg opletten, op de gaten in de weg vooral. Ik merkte dat na afloop alles, rug, nek en handen zeer deden, zo ontspannen is de afdaling dus ook niet altijd. 

Ik had me voorgenomen dat ik naar 't allereerste klooster zou gaan en daar ook zou stoppen voor vandaag, dat was na 60 km. Kortom ik maak deze dagen niet veel km maar welveel hoogtemeters (voor de cijfers; pas gister was 1275 m, vandaag 1040 m). Ik volgde de borden naar t klooster, daar heb ik een pension (met de mooiste geraniums) vlakbij uitgezocht en het bleek dat mijn kamer zelfs uitzicht heeft op het klooster, dus ik kon er ook in de middag naar toe lopen. Dat was mooi, indrukwekkend en rustgevend. Je mocht binnen geen foto's maken, dus jullie moeten zelf maar komen kijken! De geheel met fresco's bedekte kerk, zit 'verstopt' temidden van een vesting, mijn uitzicht uit mijn raam dus! Er zijn geloof ik 10 (of meer?) kloosters in dit gebied, allen staan op de Unesco-lijst van wereld erfgoed. Kortom het is hier iets toeristischer wat ook wel prettig is. Maakt het wat levendiger! 

Zojuist gegeten in het pension en gekletst met Duitse moeder en dochter die álles wilden weten over mijn tocht. Ik kreeg een groot bord met varkenslappen en gekookte aardappelen. Daarna kwam ze binnen met wat ik hoopte een lekker dessert was. In plaats daarvan kreeg ik een tweede hoofdschotel! Ondanks mijn beren (!) eetlust ging me dit te ver. De Duitse vrouwen legde me uit dat dit gewoonte was in Roemenië . Twee hoofdgerechten. Maar nu lig ik hier een blog te schrijven en verlang nog steeds naar een zoet dessert.