Kijkend uit t raam van de trein Constanza - Amsterdam
22 augustus 2017 - Beratzhausen, Duitsland
De trein dendert voort.
Gisterochtend om 10.00 uur met een mooie trein uit Constanza vertrokken. In de middag in Roemenië nog overgestapt op minder mooie nachttrein naar Wenen, op een zeer naargeestig stationnetje, waar ik geheel alleen op het perron stond. Vannacht rond twee uur, ik sliep best lekker met 6 sardientjes in een couchette, werden we ruw gewekt door de paspoort controle, twee maal, eerst Roemeense en half uur later, ik sliep net weer,Hongaarse. Het deed me aan vroegere interrail-treinreizen denken.
Ik kijk veel uit t raam, naar de landschappen die ik in omgekeerde volgorde op de fiets doorkruist heb. Ik probeer te berekenen hoe laat de trein in Boedapest zal zijn als hij om 8 uur in Wenen is.. 1 dag fietsen is 1 uur met de trein. Meisjes die boven me slapen in de couchette moeten nl daar eruit. Zij verlaten rond 5 uur de trein. Jullie begrijpen, het was geen rustige nacht! Maar ik voel me weer 20!
Ik kijk uit t raam en denk: Ik heb in mijn blog veel te weinig aandacht gegeven aan de Limésroute zelf die ik gevolgd heb. De schrijver, Clemens Sweerman, vertelt nauwkeurig hoe deze route de noord grenzen van het Romeinse Rijk volgt, en wat er onderweg allemaal nog van te zien is aan opgravingen, resten van wegen, enzovoort vanaf Katwijk tot aan Constanza. En dat is zelfs voor mij gaan leven. Wie meer hierover wilt lezen/weten, ook zonder te fietsen.. http://www.limesroute.nl. Trouwens, voor de beginnende fietser, je kan een stukje Limesroute fietsen, vanaf Katwijk naar Xanten net over de grens in Duitsland bijvoorbeeld. Ik zal niemand aanraden om naar Roemenië te fietsen, maar een klein stukje fietsen raad ik wel iedereen aan!
Waarom ik voor deze route heb gekozen, (terwijl ik niet de beste leerling was met geschiedenis.. vraag mijn broer Robert) ? Eigenlijk wilde ik naar Iran, mijn geboorteland, fietsen, maar dat vond niet iedereen zo'n goed idee.. bovendien had ik niet zoveel tijd. Tja, en toen dacht ik met deze route kom ik wel t meest oostelijk.. en halverwege Iran. Dus toen ik in Constanza was heb ik aan de oever van de Zwarte Zee gestaan en in de verte gestaard. Wie weet wat de toekomst brengt.
Ik kijk uit t raam en denk aan mijn vader van wie ik het fietsen en genieten heb geleerd, en aan mijn moeder die hoofdschuddend zou zeggen wat ik toch op mijn vader lijk, en die altijd aanwezig blijft wanneer t aankomt om goed op mijn gezondheid letten. Ja moe, ik heb genoeg groente en fruit gehad!! En ik pas goed op..! en ik denk aan de andere Sytske, ze staat zo levendig in gedachten voor me dat ik me nog lang niet realiseer dat zij er niet meer is.
En ik denk aan jullie, mijn zeer levendige bloglezers! Ooit een blog begonnen voor mijn broers, toen ik 4 jaar geleden mijn eerste tocht naar de Middellandse zee maakte en voor Marion en kinderen. Inmiddels aangevuld met meer familie, met oude en nieuwe vrienden, fotoklanten tot vrienden geworden, nieuwe foto klanten, mijn zeer dierbare pelgrimvrienden, oude en nieuwe fietsmaatjes, renmaatjes en coach, (fiets) vrienden van mijn vader, en de nieuwste aanwinst: wijk coördinatoren vd Nierstichting! We moeten aan het werk in september!
Gister is trouwens één bloglezeres zelf op de fiets vertrokken naar Budapest!
Ik heb nog een foto van de cockpit van mijn fiets toegevoegd, mijn trots. Ik heb geen Garmin, maar gebruik voor de GPS gewoon mijn IPhone met de app Pocket Earth. Je hebt daarmee de hele wereld atlas op je telefoon, inclusief Wikipedia en mogelijkheden routes te maken of in te voeren. Nooit meer verdwalen!
De trein zoeft inmiddels voort, in plaats van dendert . Ik ben namelijk overgestapt in Wenen, vanuit de rammelende maar prima op tijd rijdende Roemeense trein op de super-deluxe ICE trein. Alle twee heeft zijn charme, maar ik geniet wel even van de Speisewagen, de schone wc's, de frissigheid om mij heen.
Ik kijk uit het raam en zie de steden voorbij gaan waar ik doorheen gefietst ben, Linz, Passau, Regensburg en straks overstappen in Frankfurt. Ik denk aan de dag dat ik vertrok, 1 juli, het regende hard, en Marion bood aan me een klein stukje met de auto weg te brengen. Ik twijfelde, zoals zovaak, waarop Kaj besliste: kom mam, ga nou maar fietsen, dat wil je toch. En zo is 't, ik wilde graag een stukje fietsen, en dat is gelukkig gelukt!!
Dankjewel en welkom home.
Zo'n ICE trein klinkt ook geruststellend :)
Hoi
Kom mam, ga nou maar fietsen, dat wil je toch. En zo is 't, ik wilde graag een stukje fietsen, en dat is gelukkig gelukt!! -> Geweldig!!! 'een stukje' fietsen ;)
(Alvast een idee om de kater tegen te gaan...... volgend jaar zomer Hadrians wall lopen? Dan heb je de hele Romeinse noordgrens gedaan.)
En dan de foto's. Jij net zichtbaar in je cockpitspiegel, het meereizende hondje voor het raam, de oude, mistroostige omgeving en kapot perron (van wie is die mobiel op de grond?). En tot slot het overheerlijke bakje ICE-fruit.
Mooie manier om rustig af te kicken van deze fantastische reis Paulien!
Fijn dat alles goed is gegaan en je je doel gehaald hebt!
Paulien. Want een beetje ontheemd raak je wel na zoveel weken van huis. Je hebt een zeer boeiende reis gemaakt en je vader zou van je reisverhalen genoten hebben. Kom lekker bij voordat je het gewone leven oppakt.
Liefs, Willemies
En natuurlijk gefeliciteerd met het waarmaken van je droom.
Vind je nog steeds dat je dat laatste deel van de route beter niet had kunnen doen?