Onderaan de klim..
20 juli 2014 - Poligny, Frankrijk
Na de twee zware warme dagen gister een rustdag genomen in Marnay. Mijn spieren zeiden dat ze daar aan toe waren.
In plaats van de beenspieren de arm spieren gebruikt bij een 18 km kayak route. Wel mooi, super stil, geen andere mensen, maar eerlijk gezegd ook een beetje saai zonder stroomversnellingen. Bovendien is het dan nog hard werken ook. Ik hen gekayakt met Bart de Belg. Ik zal jullie alles over Bart vertellen. Hij heeft van mij de bijnaam brave Belg gekregen, dus dit verhaal mag best op dit Blog!
We ontmoetten elkaar bij de eerste Gite enkele dagen geleden. Hij was op zoek naar De Camping (fermé!), ik naar een onderdak. Precies gelijktijdig kwamen we aangefietst en ik dacht; wouw! Lang, bruin, gespierd, mooie lach en vakantiebaard van toen 3 dagen.
We stonden bij de gite die onbewoond en uitgestorven leek, maar er stond wel vergeeld briefje met tel nr. De eigenaresse kwam en ging er van uit dat we een stel waren en gaf ons 1 sleutel. Dat ging zelfs mij wat te ver, we kregen er twee. Na ons geïnstalleerd te hebben vroeg Bart of ik het plezant vond een hapske te eten samen.
We hebben daar een degelijke maaltijd in de enige open dorpsherberg gegeten . Daarna teruggefietst op de onbepakte fietsen, wat een feest is dat altijd. Terug in de Gite mocht Rooie Santos de nacht doorbrengen, vast geketend, tegen zijn hoge zwarte CUBE mountain bike.
En wij sliepen braaf in kamertjes 3 en 4 van de helemaal lege gite. De volgende ochtend (alé, ik heb onrustig geslapen) samen ontbeten op een parkeerterrein voor de Supermarche. Romantischer wordt het niet, want we namen daar afscheid, wisselde tel nummers uit. We volgen weliswaar dezelfde route, maar hij is Man, Belg, 10 jaar jonger super getraind ( traint samen met Belgisch olympisch kampioen mountain biken Philipe.,
We namen dus afscheid, nadat hij nog even mijn banden had opgepompt en losse draadjes vastgebonden op mijn fiets. Zo attent deze Bart.
Die avond in Charme ging ik op zoek naar een plek om te eten en zag hem opeens weer: op een bankje met zijn tel en mijn visite kaartje in zijn hand. Dat werd dus samen naar de pizzeria. En hij daarna weer naar de camping.
En zo gaat dat nu al 5 dagen lang. Steeds afscheid nemen en elkaar weer tegenkomen. Overdag wacht hij me vaak onverwacht op. Hij vult mijn bidons bij, geeft me tips over het nemen van de heuvels ("knikskes") Gister heeft hij me echt verzekerd verder te fietsen dan ik. En we hebben wederom afscheid genomen. Tot zover Bart!
Ik ben gearriveerd in Poligny, dorpje in de Jura, vlak voor mijn grootste klim. Het was goed te doen na mijn rustdag! Uitgeruste benen, en regen! Heerlijke regen! Ik had niet gedacht ooit zo blij met regen te zijn, fietst echt beter dan de hitte! Er was onweer voorspeld, ik ben benieuwd! Ook benieuwd of ik nog bekenden tegenkom vanavond! In downtown Poligny.
Morgen de klim! Ik laat t jullie weten!
Liefs
Ans
Allereerst genieten van hier thuis, lekker lui in de schaduw van onze tuin ;-), enorm van je verhalen.
En dan nu dit verhaal.... hard er om gelachen hoor. Het kan zo een verhaal uit een modern sprookjesboek zijn, en deze Bart... die ga je vaker tegen komen. En misschien heet hij dan Jeroen, Mike, Lisa of Monique... want goed ontmoet goed. Liefs
Hold on en stick to your plan "afzien" contem...... hoi
Hold on en stick to your plan "afzien" contem...... hoi
Het is superleuk om te lezen wat je allemaal beleeft. Groet vanuit zonnig Porto