Van Atty in Arnhem naar Gabi in Xanten

Nu zit ik in de avondzon in de tuin van mijn logeeradres van "vrienden op de Fiets",  5 km buiten Xanten.

Vanochtend nog bij "nichtje op de Fiets". Zij weet wat fietsers nodig hebben. Bij aankomst trof ik mueslirepen en pakken druivensuiker aan. Mijn fietskleding werd gister afgenomen en bij wakker worden schoon en droog aangeleverd. Vervolgens een zondags ontbijt. 

Het pontje 'bij Driel" ging pas vanaf 10 uur, dus ik heb t in tegenstelling tot gister  de hele dag rustig aangedaan. Veel genoten en gepauzeerd.

Na eerst de Nederrijn overgestoken te hebben, vlak daarna via klompenpaadje nog een pontje gevonden om de Waal over te steken. Lange stukken langs de dijk, prachtig! Ik genoot weer volop. En heel plotseling was ik in Duitsland! De laatste 25 km was langs rechte wegen, de via Romana! Ik zocht een plek om de lunch van Nichtje op de Fiets op te eten en vond een aftandse eenzame bushalte, kapotte ruiten, graffiti, maar met bankje! Halverwege tussen Kalkar en Xanten. 

 Ik zat nog maar net, toen er, ook op de fiets, 5 mannen helemaal kapot en bezweet aankwamen, ook op zoek naar mijn bankje! Ik maakte plaats en we raakten aan de praat, zij waren oud collega's uit Kalkar en maakten vaak het tochtje Xanten-kalkar. Ook zij vroegen of ik na Xanten weer terug ging. Ik mompelde iets over Schwarze see. Ze verstonden het niet. Tot plotseling iemand zei: das Schwarze MER?? Verbazing alom en de bekende vragen. Maar ook veel verhalen over hun eigen fietstochten vroeger, als wielrenners of tochten met hun vrouw. Kortom een mooie ontmoeting.  Na nog eemooibstukjectussen de weilanden door kwam ik in Xanten aan. Ik besloot eerst nu mijn onderkomen te vinden, 5 km voorbij x. Ik fietsten over een viaduct toen ik werd ingehaald en aangesproken door vrouw op (rode!) scooter. Of ik naar Gabi toe ging? Zo bleek mijn gastvrouw te heten. Ja dus. Ze wilde mij waarschuwen geloof ik. Gabi is doof, en begreep ik ook een beetje vreemd, de hond is agressief en heet Paula en ik moest eventueel veel gebaar maken als er niemand open deed. Ik vond t een bijzondere ervaring dat je in een wildvreemde plek wordt aangesproken. Ondanks de inhoud van het gesprek voelde ik een warm welkom! 

Met Gabi en hond Paula is alles goed gekomen. Tot nu toe. Na een bezoek aan Xanten met 100 terrassen met ijsco's (toch Wim?) en een prachtige Dom  zit ik nu in de tuin bij Gabi weer te bloggen! 

V