Langs de Oekraïne tot voorbij Tulcea.

15 augustus 2017 - Nufăru, Roemenië

Vanochtend was ik fris en fruitig na, voor t eerst sinds lange tijd, een geweldig ontbijt! Na 5 km fietsen mocht ik met veerpont de Donau over steken. Dat is een hele tocht met zo'n brede rivier!  Wat volgde was een prachtige weg door wederom heuvels, klimmen, dalen, klimmen dalen, eindeloos, met uitzicht op de zonnebloemvelden, in de verte de Donau en daarachter de Oekraïne. Ik vond 't zelf wel indrukwekkend om daar zo dichtbij te zijn. In het dorp Isaccea, waar ik t dichts langs Oekraïne schampte, fietste ik langzaam, zoekend naar een koffieplekje, en werd ik aangehouden door een man met warrig verhaal. Natuurlijk denk ik dan dat ik eigenlijk moet doorfietsen, maar ik was in 'high moods' en dacht vooruit, geef m een kans. Eerst dacht ik dat hij in mijn achtertas wilde, maar daar zitten jullie al. Zwaar genoeg die heuvels op. Hij wilde dat ik zijn rugtas achterop nam en dan ging hij rennen achter me aan naar Tulcea. Als ik t goedvond, ging hij zijn renschoenen aantrekken. En ja hoor, ik ging koffie drinken en daar kwam hij aan, omgekleed in rood wit running shirt. Hij vertelde me over alle marathons waar hij aan mee had gedaan en dat Haile Gabre.. zijn held was. Lets Go! Hij ging er als een speer van door.. en ik rustig fietsen, dat kon ook geen kwaad. Ik stopte zo nu en dan, bood mijn water uit de bidons aan, en mijn druivensuiker. Bij een helling naar boven haalde hij me zelfs in. Nou ja, dat ging zo door tot dorpje voor Tulcea.. toen vond hij t genoeg. Rugzak teruggegeven en hij verdween weer. Nee, ik was geen portemonnee armer! Wel wat tijd kwijt, maar een blog verhaal rijker! 

Ik kwam hierdoor wel later in Tulcea aan, wilde op aanraden van Wim (die vorig jaar deze route gewandeld heeft!!) een boottocht maken door de Donau Delta naar eiland ? Nou ja, het lukte niet. Het was een drukte van belang , kermis, het was warm en ik zag overal rijen en chaos. Het is inmiddels hoog seizoen hier en het bleek ook een feestdag te zijn. Inmiddels waren mijn high  moods aardig gezakt naar de bekende middag blues (warm en zeer benauwd) en ik besloot eindje door te fietsen naar rustig dorpje 13 km , en 100 klimmetjes verder. Ik was die heuvels toen zo spuugzat!! Ik dacht ik wil nooooit meer naar een land met heuvels!!!  Gelukkig hadden ze in dat dorpje, ook aan de Donau Delta, een plek voor me. Maar toen ik vroeg of ze ook boottochten organiseerde riep ze dat ik terug moest naar Tulcea. Ik zag alleen maar 100 bergen voor me.. nu even niet. Het is nog 200 naar Constanza, het eindpunt van mijn route. Ik ga me bezinnen hoe ik die laatste 3 dagen vh fietsen in ga delen. 

Vanavond brak hier noodweer los. Heel erg heftig. Het restaurant wat maar 50 meter verderop lag was eerst niet te bereiken. Na een tijdje wel, met mijn enkels door t water.,Morgen lekker weer fris! 

Foto’s

12 Reacties

  1. Eefje:
    15 augustus 2017
    Wat een leuk verhaal! En bijna naar je eindpunt, wauw! x
  2. Atty:
    15 augustus 2017
    Jeetje, ik kreeg het helemaal benauwd bij het stukje over de meerennende man. Maar...het liep goed af. Zo zie je maar, niet al onze genen zijn hetzelfde. Goede opening voor een misdaadverhaal.
    Indrukwekkend het idee dat dáár Oekraïne ligt en dat je dat op de fiets, pardon op SANTOS, bereikte. Ga nou maar lekker bedenken hoe je optimaal van die Donaudelta geniet. Je hebt nog de tijd en voorlopig kom je daar niet weer. Slaap heel lekker en heb mooie dromen. Liefs, Atty
  3. Ans Spel:
    15 augustus 2017
    Wat een merkwaardige ontmoeting met de fan van Haile Gebreselassie. Dat was een geweldig even marathonloper.
    Nu zit ik in Ierland aan de whiskey :Writers Tears. En het regent niet eens.
  4. Mirjam:
    15 augustus 2017
    Mooi dat jij mensen meer vertrouwd dan wantrouwd..... een ontmoeting die, als het anders was geweest, niet had plaatsgevonden. Geniet van je laatste stukkie.... is er nog plaats voor een rustdag?
  5. Sandra Kooper:
    15 augustus 2017
    Paulientjuuuuh, bikkeltjuuu.....na weken afzien nu aftellen...Good luck!!!
  6. Christine Eerenberg:
    16 augustus 2017
    Heb je al bedacht hoe het moet met de nazorg? Als al je fans in een dal terecht komen over 200 km!
  7. Djoeke:
    16 augustus 2017
    Wat bijzonder weer, je kan vertrouwen hebben, dat is heel mooi, en dat geldt eigenlijk ook voor die man. Inderdaad Atty, begin van een misdaadverhaal, wat zat er in die tas??
    Ga toch vooral een boottocht maken door de Donaudelta, ik heb er heel erg van genoten, heel veel vogels, maar ze houden hun snavel misschien omdat het broedseizoen voorbij is. Geniet van alles!
  8. Lydia:
    16 augustus 2017
    Prachtig verhaal. Ik kan me ook voorstellen dat je een dubbel gevoel hebt bij het bijna bereiken van je einddoel! Ik zie dat je nog een stukje zuidelijk langs de zwarte zee mag fietsen. Maar dat dat nog zo ver is zou je zo niet zeggen. Vandaag heb je daar natuurlijk al weer een stuk van gedaan....
  9. Henk:
    16 augustus 2017
    Heerlijk. Hoe jij met al je naïviteit (of gespeelde...) toch weer zulke mooie verhalen te voorschijn kan toveren. Heerlijk!
    Het 3fm liedje van Herman van V kan trouwens hierbij op aangepast worden.
    Blijf gepast en vrolijk vertrouwen hebben in die prachtige rare schepsel van deze aardkloot. Op naar de afronding van d e laatste km's.
  10. Jacqueline:
    16 augustus 2017
    Goed verhaal, zo heeft iedereen zijn ding!
  11. Josje:
    16 augustus 2017
    Heel bijzonder jouw verhaal over de man met het warrige verhaal. Volgens mij vertrouw je op je onderbuikgevoel en voelt of je iemand kunt vertrouwen of niet. In elk geval heb je die man waarschijnlijk heel erg geholpen.
  12. Tante Tiete:
    18 augustus 2017
    Wat een vertrouwen, je hebt natuurlijk naar zijn ogen gekeken!! en misschien ook verlangend naar een avontuur voor je blog. Nu delicaatste loodjes met als beloning de vaartocht over de Donau. Stoer dat je in de Oekraine geweest bent.