In de mist naar Hov

Van alle kanten was ons prachtig weer beloofd, verschillende weer apps én onze Noorse camperburen waren ook overtuigd : een week lang voor Noorse begrippen warme temperaturen. Vandaar hadden we de drone fotoshoot gepland. Op een mooie rotsachtig paadje langs de kust. Dus zonder na te denken ik trok mijn EBC pakje aan en pas langzaam drong t tot me door. Er was mist, t was koud, het miezerde.. Geen fotoshoot, regenjas en lange broek aan (voor t eerst trouwens!)

Geen bijzonder lange tocht, ook niet heel pittig, maar ik kwam er niet echt in, ondanks dat ik als enige in de stormachtige nacht als een roosje had geslapen. 

Door de mist oogt het landschap ook anders, Kate Bush doemt op in deze  mystieke of mistieke omgeving? 

Harry moest vaak en lang op me wachten.. Maja en Eddy vertrokken lang na ons, haalde ons in bij t Vikingmuseum waar wij besloten onderzoek te doen naar alle Noorse taarten! Dat brengt je dan wel weer door zo’n dag heen.

Wat tegenvalt is dat de route bijna continu langs de doorgaande weg gaat..en door het hoogseizoen hebben we dan veel verkeer wat langs raast. Pas de laatste 20 km die we afslaan naar de camping wordt het een stille weg door moerassen. Wonderlijk om dan toch aan t eind van de weg eerst een keurige golfbaan en dan de beloofde camping aan te treffen! Maar nog geen zon.. Met alle berichten uit Nederland tellen we onze zegeningen en zijn maar blij met deze frisheid! We trakteren onszelf op maaltijd in een zeer sfeervol restaurant naast de camping. Dat is weer wat anders de maaltijden uit een zakje! 

De camping ligt weer aan zee, als ik uit mijn tent kijk zie ik een wit strand. En ‘s nachts val ik weer makkelijk in slaap met het geruis van de golven deze keer. 

Morgen zou een lange tocht van 160 km worden.. met een beetje onderhandelen met Ray heb ik die weten in te korten .