Van Linz naar Ybbs
16 juli 2017 - Linz, Oostenrijk
Deze dag geen vrolijke blog.
Vandaag hoorde ik dat mijn lieve nicht Sytske is overleden. Het nieuws kwam niet onverwacht, maar, zoals dat gaat, het is niet minder verdrietig.
Sytske was een paar jaar ouder dan ik, en kreeg al meer dan 10 jaar geleden voor de eerste keer borstkanker. Een paar jaar later voor de tweede keer en toen belde ze mij, ze vond dat ik dat moest weten als familielid met de zelfde genen. Sinds die tijd is ons contact verstevigd. Het was zeker niet allemaal kommer en kwel! Veel gelachen, veel familieverhalen, en veel -ongevraagde- adviezen voor mijn werk. Sytske was een enorm getalenteerd en creatieve, maar vooral ontzettend grappige, lieve, zorgzame, originele nicht. En vooral wars van vals sentiment... Zo appte ze mij een paar dagen geleden: ik ga heel gauw dood en nu echt.
Ik heb geaarzeld om dit in mijn blog te vertellen, maar haar overlijden heeft natuurlijk invloed op mijn tocht. In meerdere opzichten. Natuurlijk maakt het me verdrietig, maar als mensen mij vragen waarom ik in godsnaam zo'n eind ga fietsen, zeg ik dat ik mijn gezondheid wil uitbuiten! Ik wil ten volle voelen dat ik leef, en dat gebeurt bij mij op de fiets!
Nadat ik het nieuws gehoord had vandaag heb ik veel met mijn broers en Marion geappt, (wat ben ik blij met jullie!) en gauw een pension in Ybbs gevonden. Dat kwam mijn spieren toch wel goed uit.
Trouwens, Sytske had ook mooie gespierde benen! En hield ook van fietsen. En had erg moeten lachen om het verhaal van de vieze man die vandaag mijn koffiepauze verpestte.
Heel veel sterkte met dit verlies en zet door. En die mooi benen houden we er in . . Zet door en ik geniet van je blok. Dikke knuffel Irene
Namens ons ook gecondoleerd. Te jong en niet eerlijk. Sterkte voor nu en later.
Geniet nog meer en intenser van je prachtige reis.
Liefs uit Almere
Leef het leven, zorg goed voor je lichaam en geniet van elke nieuwe dag. Wij genieten mee van jouw reis. Dank!
Denk goed om jezelf.
Gr.Glenny
Sterkte joh.
Hopelijk vannacht lekker slapen en morgen wordt er van bovenaf met je meegekeken hoor.
Hoi
Wat moet ik na al deze steunberichten aan jou nog zeggen, nu slapen en morgen gezond weer op en dan vooral doorfietsen.
Kus
Ook deze blog is mooi om te lezen
Elke avond jouw verhaal
Bijzonder om je te volgen
Zo verdrietig, zo t leven en daarbij jouw motivatie. Hoe je in t leven staat, je reis wederom maakt
Je gespierde brengen je naar je eindbestemming
Voel, geniet en ervaar
Liefs Eef
Volgens mij ga je razend snel, dus heb je tijd om te stoppen als je dat voor het rouwen nodig hebt. Hoewel je vast ook goed kan rouwen op de fiets.
Sterkte en liefs,
Anke
Leef en geniet zoveel mogelijk. Maar dat doe je!
Ik kan me deels indenken hoe dat aankomt op zo,n trip waar jij mee bezig bent!
Ik wens je veel afleiding en sterkte toe! ik geef je mijn virtuele schouder....
En ik leef met je mee.